L’ome

On dit d’ li qu’il èst bardouchi,
Ou co bin qu’ c’è-st-in d’méy cougni,
Qu’il èst minteû, qu’il èst bwèveû,
Qui ç’ qu’on z-è vwè, ç’ n’èst nin fameû !
I djouwe à cautes, bwèt du pèkèt,
I pète ène guinse au cabarèt,
I dit dès prautes èt dès bièssetrîyes,
S’il èst taurdu, ç’ ’st-ène astaurdjîye !
À mitan braque, in vraî faît-néyant,
Èt co sovint, in mau r’vènant,
Èt ç’ n’èst nin l’ tot d’ièsse bèroleû,
Il èst ètou in grand bwèrleû !
Oh mins nin mi savez,
Pace qui mi dji …
C’èst d’èn-ôte qui vos causez,
Pace qui mi dji …
Dji su st-èn-ome, ayi, c’èst l’ vraî,
Mins tot come l’s-ôtes, dji n’ su nin mwaîs !
L’ome a bin seûr sès laîds-costès,
Mins ’l a ètou dès qualitès !
Vayant, bon keûr èt couradjeû,
I donereut tot au maleûreû !
I boute à r’laye pou s’ feume chérîye,
Li seûle qu’i vwèt vormint voltîy !